پاورپوینت آيين نامه تاسيس مراكز بهداشت كار در كارگاه‌ها

قابل ویرایش 17 اسلاید

1- به‌ استناد ماده‌ 47 قانون‌ كار آيين‌نامه‌ تأسيس‌ مراكز بهداشت‌ كار در كارگاه‌ها به‌منظور انجام‌ مقاصد زير تهيه‌ و تصويب‌ مي‌شود.

الف‌ – تأمين‌ سلامت‌ و بهداشت‌ جسمي‌ و رواني‌ كارگران‌ در هر شغلي‌ كه‌ باشند و ارتقاء سطح‌ آن‌.

ب‌ – پيش گيري‌ از حوادث‌ و بيماري‌هاي‌ ناشي‌ از كار و حفاظت‌ كارگران‌ از خطراتي‌ كه‌ سلامتي‌ آنان‌ را تهديد مي‌نمايند.

ج‌ – به كار گماردن‌ كارگران‌ بكاري‌ كه‌ متناسب‌ با استعداد جسمي‌ و رواني‌ آنان‌ باشد و به‌ عبارت‌ ديگر تطبيق‌ كار با كارگر و بالعكس‌.

2- از نقطه‌ نظر اين‌ آيين‌نامه‌ اصطلاح‌ مركز بهداشت‌ كار در كارگاه‌ به‌ مراكز اطلاق‌ مي‌شود كه‌ در محل‌ كار يا در نزديكي‌ آن‌ تشكيل‌ گرديده‌ و فعاليت‌ عمده‌ و اساسي‌ آنها امور بهداشتي‌ و پيش گيري‌ بيماري‌ها و حوادث‌ ناشي‌ از كار باشد.

3- با توجه‌ به‌ اهميت‌ كارگاه‌ مركز بهداشت‌ كار مي‌تواند منحصر به‌ يك‌ كارگاه‌ بوده‌ (مركز مستقل‌) و يا مشترك‌ بين‌ چند كارگاه‌ (مركز مشترك‌ بهداشت‌ كار) باشد مركز مشترك‌ ممكن‌ است‌ صنفي‌ يا منطقه‌ اي‌ باشد.

4- تعيين‌ نوع‌ مراكز مشترك‌ بهداشت‌ كار به‌وسيله‌ پزشك‌ بازرس‌ كار منطقه‌ و در صورت‌ نبودن‌ پزشك‌ مزبور توسط‌ اداره‌ بهداشت‌ صنعتي‌ وزارت‌ كار و امور اجتماعي‌ تعيين‌ مي‌شود.

5- مراكز مشترك‌ بهداشت‌ كار نمي‌توانند از قبول‌ عضويت‌ كارگاهي‌ كه‌ واجد شرايط‌ باشد امتناع‌ نمايند.

ماده‌ 1: كارگاه‌هاي‌ مشمول‌ قانون‌ كار بايد داراي‌ مراكز بهداشت‌ كار باشند اين‌ مراكز بايد طبق‌ مقررات‌ اين‌ آيين‌نامه‌ تشكيل‌ گرديده‌ و مورد تأييد و قبول‌ وزارت‌ كار و امور اجتماعي‌ قرار گيرد.

ماده‌ 2: مادام‌ كه‌ ايجاد فوري‌ مراكز بهداشت‌ كار در كليه‌ كارگاه‌ها و موسسات‌ ميسر نباشد اين‌ مراكز در وهله‌ اول‌ و حداكثر در مدت‌ دو سال‌ از تاريخ‌ تصويب‌ اين‌ آيين‌نامه‌ در كارگاه‌هاي‌ زير تشكيل‌ مي‌گردد.

الف‌ – در كارگاه‌هايي‌ كه‌ تعداد كارگران‌ آن‌ بيشتر از 200 نفر باشد.

ب‌ – در كارگاه‌هايي‌ كه‌ از لحاظ‌ حفظ‌ سلامتي‌ كارگر مستلزم‌ مراقبت‌ مخصوص‌ است‌.

تبصره‌ – نوع‌ كارگاه‌هايي‌ كه‌ اشتغال‌ در آنها مستلزم‌ مراقبت‌ مخصوص‌ است‌ از طرف‌ وزارت‌ كار و امور اجتماعي‌ تعيين‌ و اعلام‌ خواهد شد.

ماده‌ 3: تعداد پزشكان‌ مراكز بهداشت‌ كار به‌ نسبت‌ تعداد كارگران‌ و بر طبق‌ حداقل‌ وقتي‌ كه‌ پزشك‌ بايد صرف‌ رسيدگي‌ باين‌ كارگاه‌ها نمايد بشرح‌ زير تعيين‌ مي‌شود.

الف- براي‎كارگاه‌هايي‌ كه ‎اشتغال‌ در آن‌ مستلزم‌ مراقبت‌ مخصوص‌ بوده‌ و يا حداقل10 درصد كارگران‌ آن‌ زن‌ يا كارآموز باشند حداقل‌ يك‌ ساعت‌ كار پزشك‌ براي‌ 10نفر كارگر در ماه‌.

ب‌ – براي‌ ساير كارگاه‌ها و موسسات‌ بازرگاني‌ و غيره‌ يك‌ ساعت‌ كار پزشك‌ براي‌ 20 نفر كارگر در ماه‌.

ماده‌ 4: در صورتي‌ كه‌ ساعات‌ كار لازم‌ براساس‌ ماده‌ 3 برابر با بيش‌ از چهل‌ ساعت‌ كار در هفته‌ براي‌ يك‌ پزشك‌ باشد در آن‌ كارگاه‌ بايد مركز مستقل‌ بهداشت‌ كار تشكيل‌ گردد كه‌ شامل‌ يك‌ يا چند پزشك‌ باشد.

اگر ساعت‌ كار لازم‌ كمتر از حد فوق‌ باشد كارفرما مي‌تواند مركز مستقل‌ بهداشت‌ كار تشكيل‌ دهد يا در مركز مشترك‌ بهداشت‌ كار شركت‌ نمايد.